Je hebt misschien vast wel eens gehoord dat de volgende termen door elkaar heen worden gebruikt: ADD en ADHD.
Aandachtstekortstoornis (ADD) en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD). Zijn dit broertjes of zijn dit twee dezelfde stoornissen met verschillende namen?
In dit artikel ga ik hier dieper op in en neem ik jullie mee aan de hand van een tijdlijn. We gaan zo uitvinden of er een verschil is tussen ADD & ADHD en wat dit verschil dan precies is.
Daarnaast gaan we dieper in op het wetenschappelijk onderzoek dat hier een leidende rol in speelt.
Wat is het verschil tussen ADD en ADHD?
Wat is het verschil tussen ADD en ADHD? Het korte antwoord is dat ze hetzelfde zijn, maar dat ze verschillende namen hebben gekregen.
In de jaren tachtig en negentig, toen algemeen werd aangenomen dat adhd werd veroorzaakt door diëten met veel suiker, was aandachtstekortstoornis in zwang.
Het was logisch om te vragen of kinderen met de diagnose ADD misschien een dieet met veel suiker hebben. Het duurde niet lang voordat de artsen beseften dat dit niet waar was.
Sommige mensen voelen zich zeer gefrustreerd, wanneer ze horen dat ADD en ADHD eigenlijk hetzelfde zijn.
Ze hebben het gevoel dat de “H”, wat staat voor hyperactiviteit, hen of hun kind niet nauwkeurig genoeg beschrijft. Inzicht in de veranderingen van deze naam door de jaren heen, kan je helpen meer begrip te ontwikkelen.
Daarvoor neem ik je graag mee aan de hand door dit artikel met je te doorlopen.
Een korte tijdlijn van de naam ADHD
De stoornis heeft een paar keer door de jaren heen een andere naam gekregen. Het was in de beginjaren van de stoornis beter bekend als aandachtstekortstoornis (ADD) en daarvoor werd het ”hyper kinetische reactie van de kindertijd” genoemd.
1980
In het jaar 1980 werd de derde editie van de DSM (DSM-III) uitgebracht en werd de officiële naam voor de aandoening (ADHD) aandachtstekortstoornis (ADD). Op dit moment werd hyperactiviteit niet beschouwd als een veelvoorkomend symptoom onder mensen en zodoende werd dit weggelaten in de officiële benaming. In het jaar van de derde editie van de DSM, werden er twee subtypes geïdentificeerd:
• ADD met hyperactiviteit & ADD zonder hyperactiviteit
1987
In 1987 werd er een herziene versie van de DSM-III uitgebracht en veranderde de naam. De officiële naam werd aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD). Dit betekende dus ook dat vanaf dit moment hyperactiviteit werd beschouwd als een belangrijk kenmerk van ADHD.
1994
In het jaar 1994 werd de DSM-IV gepubliceerd, met een kleine grammaticale wijziging in de naam. De officiële naam was nu aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis. Hierbij duidde de schuine streep tussen aandachtstekortstoornis en hyperactiviteit stoornis op iets van waarde. Je hoefde nu niet meer alle subtypes te hebben om gekwalificeerd te worden voor de stoornis. Je kon nu bijvoorbeeld of alleen hyperactief zijn of alleen onoplettend. De drie subtypen werden genoemd:
• Aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis, gecombineerd type
• Aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis, overwegend onoplettend type
• Aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis, overwegend hyperactief-impulsief type
2013
Twee decennia later in 2013, verscheurde de American Psychiatric Association de oude Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) en begon deze opnieuw vorm te geven. DSM-5 werd onthuld in 2013 en bevat veel veranderingen, waaronder een nieuwe naam: The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: DSM-5.
De drie subtypes van ADHD blijven in de DSM-5 hetzelfde, maar nu worden ze in plaats van ‘’types’’ presentaties genoemd. In volledige omschrijving:
• Aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis, gecombineerde presentatie
• Aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis, overwegend onoplettende presentatie
• Aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis, overwegend hyperactief-impulsieve presentatie.
De DSM-5 houdt er rekening mee op welke manier de kenmerken aanwezig zijn bij zowel volwassenen als kinderen. Veel specialisten (waaronder ik) vonden dit goed nieuw, aangezien ADHD bij volwassenen in de vorige DSM’s niet aan bod kwam.
De term ADD gebruiken
Het is een veel voorkomende vraag in de ADHD-gemeenschap: moeten we de term Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) gebruiken of de term Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADD) gebruiken.
Je kunt de term ADD nog steeds gebruiken en mensen zullen je vrijwel zeker begrijpen. Veel artsen, clinici en schrijvers gebruiken ADD om onoplettendheid aan te duiden en gebruiken ADHD om iemand met hyperactiviteit te beschrijven. Sommige mensen gebruiken ADD en ADHD door elkaar.
Als je echter de mentale omschakeling van ADD naar ADHD kunt maken, zal dit mogelijke verwarring helpen voorkomen en je op de hoogte houden van de meest actuele termen.
Gecombineerde ADHD
Dit is het op één na meest voorkomende type van ADHD. Een goed overziende schatting is dat tussen de 50- en 60% dit type ADHD heeft. Vaak krijgen kinderen met dit type ADHD de diagnose pas laten, omdat de symptomen van dit type minder erg zijn.
Verschil tussen ADD of ADHD bij volwassenen
Het is belangrijk voor mensen met ADHD om de symptomen te begrijpen die kunnen worden geassocieerd met hun gemoedstoestand die zij ervaren als volwassene.
Het is belangrijk om te weten dat de symptomen van ADHD zich kunnen ontwikkelen. Veel mensen merken dat in de loop van hun leven de symptomen veranderen en dat de ADHD als het ware evolueerd. Het kan dus moeilijk zijn om het verleden en het heden tegen elkaar af te spiegelen.
Als je denkt dat je al je hele leven met ADHD leeft, maar nooit een officiële diagnose hebt gekregen, kan het nuttig zijn om een professional te zoeken die een uitgebreide evaluatie kan uitvoeren die alles in overweging neemt, inclusief je jeugdervaringen.
Of je nu elke dag worstelt met je impulsbeheersing of dat je worstelt om een project af te ronden, of alleen bij het nemen van beslissingen, het kan altijd van nut zijn om met een professional over je ervaringen te spreken.
Misschien ook interessant: leer meer over het herkennen van ADHD, dit zijn de symptomen>>>
Misschien ook interessant: ADD herkennen (onoplettend type)? Dit zijn de symptomen>>>
Verschil tussen ADD of ADHD bij kinderen
Kinderen met overwegend onoplettende ADHD hebben niet de neiging om hetzelfde soort gedrag te vertonen als kinderen met hyperactieve ADHD.
In plaats van overdreven zenuwachtig en storend te zijn, worden ze vaak beschreven als moeilijk in de omgang en vertonen ze symptomen van overmatig dagdromen.
Ze doen alsof ze niet hebben gehoord wat er om hen heen gebeurt of zelfs niet wat er rechtstreeks tegen hen is gezegd. Deze kinderen lijken vaak op “automatische piloot” te zijn en dingen te zeggen als: “Ik lette niet op.”
Je kunt de term ADD nog steeds wel gebruiken en de meeste mensen zullen je naar verwachting ook zeker wel begrijpen, maar deze term is hedendaags minder vaak gebruikt dan ADHD.
Tegenwoordig gebruik wel veel artsen, clinici en schrijvers ADD om onoplettendheid te benoemen en gebruiken ADHD om iemand met hyperactiviteit te beschrijven.
Behandelplan van ADHD
ADHD-behandelplannen zijn ontworpen om kinderen en jonge volwassenen met een aandachtstekortstoornis/hyperactiviteitsstoornis te helpen een georganiseerd, zelfsturend leven te behouden en de productiviteit op school, thuis en in de vrije tijd te verhogen.
De behandeling moet om het kind draaien. Ouders moeten erkennen dat consistentie en betrouwbaarheid essentieel zijn voor het vermogen van een kind om te slagen.
Ook wordt soms aangeraden om zelf boeken te lezen over de stoornis om een beter inzicht te krijgen.
Drs. Fateeha Ashraf is klinisch psycholoog en biedt (onder andere) online haar diensten aan. Ze heeft meer dan vier jaar ervaring opgedaan in de klinische psychologie en heeft veel ervaring op het gebied van: taal- en spraakgerelateerde problemen behandelen, ADHD, autisme, gedragsproblemen en verstandelijke beperkingen. Daarnaast biedt zij middels haar online consultancy ook hulp aan bij de volgende onderwerpen: woedebeheersing, behandeling voor angststoornissen, autisme- en ADHD behandeling, pijn in het lichaam.